- Naam en leeftijd: Farouk Jogee, 54 jaar.
- Woonplaats: Kensington, Kaapstad.
- Beroep: Taxichauffeur, sinds 7 maanden, daarvoor werkte hij een garage voor motoren in Johannesburg.
- Opleiding: Elektronicatechniek
Al zelf moeten vechten voor een mensenrecht? "Ja, in het verleden, toen waren er veel boycots. Het recht op vrijheid vind ik het belangrijkste mensenrecht."
Farouk Jogee is opgegroeid in Zuid-Afrika. "Ik ben opgegroeid in Johannesburg, daar heb ik veertig jaar gewoond. Zuid-Afrika is een wondermooi land. We hebben onze ups en downs gehad. Door de apartheid waren er vele voor- en nadelen. Een van de voordelen was dat we allemaal ‘close’ waren, of je nu zwart, gekleurd of Indisch was, we stonden samen sterk."
"We hadden een moeilijke tijd om ons te ontwikkelen, dit kwam omdat we nooit de opleiding konden volgen die we wilden. We moesten nemen wat er over bleef. Ikzelf ben op een normale manier opgegroeid, het was hard maar okee. Het economische voordeel was dat er in die tijd veel werk was, in vergelijking met vandaag. Omkoping en corruptie toen minder groot, eigenlijk was er niet zoveel geweld. Zeker gewelddadig geweld tegen het individu, dat was er niet veel. Er was meer politiek geweld, we boycotten vele zaken."
"Anderzijds, Zuid-Afrika is een fijne plek. We zijn de ruwe tijden doorgekomen. Zeker de laatste 18 jaar sinds ons land weer een democratie kent is het hard werken. Nou ja, we hebben de dag vandaag onze voor- en nadelen. Het lijkt er steeds meer op dat de apartheid is omgekeerd: het is geen blank en zwart meer, het is zwart en blank nu, zeker op de arbeidsmarkt. Het is heel moeilijk om een baan te vinden. Dus we moeten doen wat me moeten doen."
Mensenrecht 30 bepaalt dat niemand deze rechten en vrijheden van ons kan afnemen