Het is avond en de telefoon gaat. Abel. “Hey, when you're coming to interview me, you're coming by private jet or helicopter?” Hij wacht nauwelijks op antwoord. “You know, everyone wants to interview me because I'm the most funniest guy on this world.”

Dan, behendig, een overgang. Een serieuze stem die ik, net als zijn gezicht, dan nog niet ken. "I have to explain something", zegt de stem, bijna smekend. Er volgt een monoloog. "All the people always come and take an interview and then they got what they needed and you never hear from them again. It hurts, you know? Because they are kind, and help you, and you tell your story and they really understand you. But sometimes you just need a friend. A person that does not disappear. So please promise me that it won't be like that? Because I think I can't do that anymore. I had too often that experience. I need to protect myself, you know?"

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

 Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.