“Niets hadden we, toen mijn man en ik twintig jaar geleden naar São Paulo kwamen. Ik was zeventien, hij iets ouder. De enige manier om de kost te verdienen voor ongeschoolde mensen zoals wij, was door bij families te gaan werken. Mijn man als portier of chauffeur en ik als dienstmeisje. Ik wil eigenlijk al jaren wat anders, maar zonder opleiding kom ik nergens. En een opleiding kan ik niet betalen.”

Martinha Godino Santos (37) glimlacht weemoedig en gaat zitten op een bed dat ook dienst doet als bank in haar huis in een buitenwijk van São Paulo. Nadat ze van haar man scheidde, is ze hier komen wonen met haar broer en zus. Martinha is één van de naar schatting zes miljoen empregada’s die in Brazilië werken. De meeste meisjes en vrouwen komen uit het arme noordoosten van Brazilië en zijn naar de grote stad getrokken op zoek naar werk en inkomen. Nu de economie ook in het noordoosten begint aan te trekken, droogt de stroom die naar de steden trok, langzaam op.