De chocoladefabriek van Rodney en Enver staat goed verstopt tussen rijen vol arbeiderswoningen en een paar verlaten ogende loodsen in de Vogelbuurt in Noord. Alleen de sterke geur van gebrande cacao verraadt de locatie van de fabriek. De kleine fabriekshal spreekt tot de verbeelding: op de vloer staan grote jutezakken vol cacaobonen. Ouderwetse machines staan te pruttelen en in grote bakken golven liters vloeibare chocola. Achter in de hal wordt de vloeibare massa gewalst en in tabletten gegoten. Het tafereel doet denken aan een scène uit Roald Dahls’ Charlie and the chocolate factory. En dat is volgens Enver nu juist hun drijfveer: “Chocola is emotie bij uitstek. Het heeft een verhaal.”
Het gaat hier echter niet om een sprookje, maar over de harde realiteit van de cacao industrie. Een gemonopoliseerde industrie die wordt geleid door multinationals met ‘megafabrieken’. Een industrie die bestaat uit handel tussen rijk en arm. De Chocolatemakers willen hier verandering in brengen. Ze willen alle stappen van de chocolaproductie transparant maken, vertelt Enver. “We willen een ambachtelijk product maken. Een totaal ander product dan wat nu in de schappen ligt. Dit is doelstelling nummer één. De manier waarop we dat doen is de manier waarop wij vinden dat de toekomst eruit zou moeten zien.”