Kerst in Calais met Nieuwjaar naar Engeland

“Schrijf je mijn naam ook op?” vraagt Jango (22 jaar) uit Kirkuk. Op eerste kerstdag zit hij in de kou bij een klein kampvuurtje. Jango is gevlucht uit Noord-Irak en probeert naar Engeland te reizen. Zijn op één na laatste halte is Calais, de stad waarvandaan de boten, vrachtwagens en bussen naar Dover vertrekken. Daar zal hij na Nieuwjaar weer proberen in te klimmen. In Calais zit Jango nu, met meer dan vierhonderd andere vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika, hongerig en koud te wachten op zijn kans op de overtocht.

Het is een vreemde gewaarwording, al die jongeren in de leeftijd van 14 tot 25 jaar die net als Jango zitten te wachten. Ze groeperen samen op een voormalig parkeerterrein. Op de koude, zanderige, grond vol kiezelstenen klitten ze in groepjes bij elkaar. Langs het terrein loopt een kanaal en aan de andere kant groeit een twee meter hoge heg langs een oude spoorlijn. Daarachter loopt een straat met aan de overkant woonhuizen. De mensen die daar wonen hebben, als ze hun gordijnen opendoen, uitzicht op al die jongens. Als ze hun gordijnen opendoen, want het is vroeg in de ochtend van eerste kerstdag en Calais maakt een uitgestorven indruk. De Fransen hebben op deze regenachtige dag geen reden om buiten te komen.

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.