Zijn armen gaan op en neer op het ritme van de grote trom. Zijn bejaarde aderen drukken krachtig tegen de verweerde, donkere huid. Maar zijn gezicht vertoont geen spoor van vermoeidheid. Deze man is boven de zeventig, maar hij beweegt als een jonge twintiger. De reden voor zijn vitaliteit: zurkaneh, de nationale sport van Iran.

In de rubriek Onderweg schrijven Bart Crezee en Laura van der Reijden over hun ervaringen. Laura van der Reijden trekt van noord naar zuid van Caïro naar Kaapstad door Afrika. En Bart Crezee trekt liftend van west naar oost langs de oude zijderoute van Istanboel naar Beijing.

De muziek zwelt aan. Het wordt langzaamaan drukkend warm in de gymnastiekhal. Steeds meer mannen voegen zich in een kring in de ronde kuil die het middelpunt vormt. Sommigen oud en met een buikje, anderen jong en gespierd, allen wachtend tot het echte werk gaat beginnen. Dit is zurkaneh, of wat de Iraniërs in het Perzisch zowel 'oude sport' als 'huis van kracht' noemen. Een oude sport is het zeker, bijna zo oud als de Perzische beschaving zelf. Het is een sport die tradities uit vele eeuwen herbergt; een sport die een spiegelbeeld van de huidige natie lijkt te vormen. Want net als Iran zelf is zurkaneh een fascinerende mix van invloeden. Het is een combinatie van muziek, zang en beweging, van kracht en lenigheid, van oud en nieuw, van islamitische en Perzische tradities, maar bovenal is het een sport van normen en waarden.

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.